-
1 ostry
прил.• высокий• горячий• грубый• едкий• жесткий• жестокий• затруднительный• интенсивный• крепкий• крикливый• крутой• лютый• мучительный• насильственный• неистовый• неприятный• остроконечный• острый• отчетливый• пикантный• пронзительный• проницательный• пряный• резкий• свирепый• сильный• строгий• суровый• твердый• трудный• шероховатый• язвительный* * *ostr|y1. острый;\ostry nóż острый нож; \ostryе potrawy острые блюда; \ostry wzrok острое зрение;
2. резкий;\ostry ból резкая боль; \ostry dźwięk резкий (пронзительный) звук; \ostry mróz трескучий мороз; \ostry protest (sprzeciw) резкий (категорический) протест; \ostryа walka ожесточённая борьба;
3. крутой;\ostry zakręt drogi крутой поворот дороги;
4. строгий, суровый;\ostryа nagana строгий выговор;
5. резкий, отчётливый, чёткий;\ostry obraz отчётливое изображение;
6. шершавый; колючий;\ostrya trawa колючая трава;
7. воен. боевой;\ostryе naboje боевые патроны; \ostrye pogotowie боевая тревога; ● \ostrye spięcie горячая схватка; kąt \ostry мат. острый угол;
\ostry finisz спорт. стремительный финиш+3. spadzisty 4. surowy 5. wyrazisty 6. chropawy, kłujący 7. bojowy
* * *1) о́стрыйostry nóż — о́стрый нож
ostre potrawy — о́стрые блю́да
ostry wzrok — о́строе зре́ние
2) ре́зкийostry ból — ре́зкая боль
ostry dźwięk — ре́зкий (пронзи́тельный) звук
ostry mróz — треску́чий моро́з
ostry protest (sprzeciw) — ре́зкий (категори́ческий) проте́ст
ostra walka — ожесточённая борьба́
3) круто́йostry zakręt drogi — круто́й поворо́т доро́ги
4) стро́гий, суро́выйostra nagana — стро́гий вы́говор
5) ре́зкий, отчётливый, чёткийostry obraz — отчётливое изображе́ние
6) шерша́вый; колю́чийostra trawa — колю́чая трава́
7) воен. боево́йostre naboje — боевы́е патро́ны
ostre pogotowie — боева́я трево́га
•- kąt ostry
- ostry finiszSyn: -
2 zakręt
сущ.• вираж• выгиб• загиб• изгиб• излучина• крен• поворот• сгиб• складка• уловка* * *♂, Р. \zakrętu поворот, изгиб, извилина ž;\zakręt drogi поворот дороги; \zakręt rzeki извилина реки; ostry \zakręt a) (rzeki) излучина;
б) (drogi itp.) крутой поворот(вираж)* * *м, P zakrętuповоро́т, изги́б, изви́лина żzakręt drogi — поворо́т доро́ги
zakręt rzeki — изви́лина реки́
ostry zakręt — 1) ( rzeki) излу́чина; 2) (drogi itp.) круто́й поворо́т (вира́ж)
См. также в других словарях:
zakręt — śmierci «bardzo ostry, niebezpieczny zakręt drogi»: (...) jedziemy akurat górską serpentyną usianą zakrętami śmierci. Przekrój 34/2001. Ściąć zakręt zob. ściąć 5 … Słownik frazeologiczny
zakręt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zakrętęcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce, punkt zmiany kierunku drogi, linii itp.; też: zmiana kierunku poruszania się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nagły, niebezpieczny … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zakręt — m IV, D. u, Ms. zakrętęcie; lm M. y «odcinek, miejsce, punkt, w którym jakaś linia, droga itp. zagina się pod pewnym kątem, zmienia kierunek; także: zmiana kierunku poruszania się» Duży, ostry, niebezpieczny zakręt. Zakręt rzeki, szosy. Samochód… … Słownik języka polskiego
zakos — m IV, D. u, Ms. zakossie; lm M. y «ostry zakręt drogi, ścieżki, zwłaszcza na stoku górskim» Ścieżka wije się zakosami. ∆ Zjeżdżać z góry zakosami «zjeżdżać w skos stoku, w linii zygzakowatej» … Słownik języka polskiego
wiraż — m II, D. u; lm M. e, D. y a. ów 1. «zakręt drogi (szosy, toru wyścigowego, bieżni itp.) w kształcie łuku» Ostry, łagodny wiraż. Przyśpieszyć na wirażu. Samochód zarzucił na wirażu. 2. «zmiana kierunku biegu, ruchu samolotu, samochodu, statku itp … Słownik języka polskiego
